ดินสู่ดาว

ผ่านกี่วันเดือนปีแต่ฉันยังคงจำ

ใจยังรักดนตรีถึงจะไม่มีคนฟัง

ต่อให้คนทั้งโลกมอง

ต่อให้ยืนไม่ไหวแต่ฉันยังก้าวต่อไป

อยู่ท่ามกลางเมืองหลวง

มีร้อยพันหมู่ดาว

ยังคงเดินหาฝันมองบนท้องฟ้าสกาว

ต่อให้คนไม่เชื่อฉัน

แต่ฉันเชื่อว่าฝันคงอยู่ไม่ไกลกว่านั้น

พอแค่ได้ยินเสียงพิณและเสียงกลอง

เป็นคนติดดินหากินเป็นนักร้อง

แม้ใครจะมองว่าฉันดูต้อยต่ำ

มองขึ้นไปบนฟ้า

แล้วพูดออกมาว่าเดี๋ยวเจอกัน

ไม่คอยวาสนา

กูเขียนความคิดให้คนฟัง

อาจจะเดินช้าๆ

เพื่อคนข้างหลังกูยอมทำ

มันเหน็บมันหนาวหนาวถึงหัวใจ

จะรอวันนั้นวันถึงเส้นชัย

รางวัลไปฝากเธอ

ยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟเมืองหลากสี

บอกตัวเองอย่าท้อคนที่แย่กว่ายังมี

ใจมันบอกเสมอว่าสิ่งที่ทำกำลังดี

คนที่บ้านยังรอให้กูได้มั่งได้มี

ฉันขอพักใจ

ไปอยู่กับไมค์และเสียงเพลง

ทุกคำที่ร้องทุกท่วงทำนอง

มันบ่งบอกว่าฉันเอง

ฉันขอแค่เวลาใช้ใจนำพา

แม้ไม่เด่นไม่ดังแต่เชื่อสักวันต้องได้ดี

พอแค่ได้ยินเสียงพิณและเสียงกลอง

เป็นคนติดดินหากินเป็นนักร้อง

แม้ใครจะมองว่าฉันดูต้อยต่ำ

มองขึ้นไปบนฟ้า

แล้วพูดออกมาว่าเดี๋ยวเจอกัน

ไม่คอยวาสนา

กูเขียนความคิดให้คนฟัง

อาจจะเดินช้าๆ

เพื่อคนข้างหลังกูยอมทำ

มันเหน็บมันหนาวหนาวถึงหัวใจ

จะรอวันนั้นวันถึงเส้นชัย

รางวัลไปฝากเธอ

กะบ่ได้รวยมาตั้งแต่เกิด

ตั้งแต่กำเนิดออกมา

มีเพียงพรสวรรค์

และพรแสวงที่นำพา

มือข้างซ้ายถือไมค์

แสงไฟกระทบหน้า

บอกผู้คนข้างหลัง

ถ้าบ่ได้ดีจะบ่คืนมา

ข่อยเลยแต่งเป็นเพลงออกไป

ให้คนนั้นได้ฟัง

บางทีกะฮ้องบางทีกะเเร็พ

บางทีข่อยกะใส่ท่อนลำ

แนววเพลงของข่อยนั่นหนา

R&b ผสมหมอลำ

ให้คนได้ฮุ้ให้คนได้จำ

ว่านี่เเหละ Youd Salavan

พอแค่ได้ยินเสียงพิณและเสียงกลอง

เป็นคนติดดินหากินเป็นนักร้อง

แม้ใครจะมองว่าฉันดูต้อยต่ำ

มองขึ้นไปบนฟ้า

แล้วพูดออกมาว่าเดี๋ยวเจอกัน

ไม่คอยวาสนา

กูเขียนความคิดให้คนฟัง

อาจจะเดินช้าๆ

เพื่อคนข้างหลังกูยอมทำ

มันเหน็บมันหนาวหนาวถึงหัวใจ

จะรอวันนั้นวันถึงเส้นชัย

รางวัลไปฝากเธอ