พริบตา

พริบตา - Musketeers

Written by：Muskeeters

ในคืนที่เงียบเหงา

ที่ไม่มีแม้แสงไฟ

อยู่บนถนนที่ยาวไกล

เหม่อมองออกไป

สุดสายตา

สิ่งดีๆ

ที่หายไป

กับความหม่นหมองของดวงจันทร์

วุ่นวายสับสนมารวมกัน

แต่ว่าฉันยังคงต้องเดินทาง

วันและคืนมีความต่าง

จะสุขจะเศร้าอะไร

ก็เพียงแค่พริบตา

หากจะรอจนเช้า

ค่ำคืนที่มืดมิดฉันเดินออกไป

เหงาเข้าปกคลุมฉัน

ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร

ไม่ว่าจะหันไปทางใด

มองไปบนฟ้า

ไม่มีแม้แสงจันทร์

แล้วเจ้าดวงอาทิตย์

แค่เพียงอึดใจ

สาดแสงทองส่อง

ให้ฉันเห็นตอนเช้า

ช่างแสนสบายใจ

ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป

แค่ให้เวลาเปลี่ยน

ไม่เจอคงไม่เห็นความต่าง

จากคืนมืดมิดที่ยาวนาน

เปลี่ยนเป็นท้องฟ้าที่ใสสว่าง

เป็นธรรมดาที่โลกต้องหมุนไป

วันและคืนมีความต่าง

จะสุขจะเศร้าอะไร

ก็เพียงแค่พริบตา

หากจะรอจนเช้า

ค่ำคืนที่มืดมิด

ฉันเดินออกไป

ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน

ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร

ไม่ว่าจะหันไปทางใด

มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์

แล้วเจ้าดวงอาทิตย์

แค่เพียงอึดใจ

สาดแสงทองส่อง

ให้ฉันเห็นตอนเช้า

ช่างแสนสบายใจ

ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป

แค่ให้เวลาเปลี่ยน

ค่ำคืนที่มืดมิด

ฉันเดินออกไป

ความเหงาเข้าปกคลุมฉัน

ฉันได้แต่กลัวเพราะฉันไม่มีใคร

ไม่ว่าจะหันไปทางใด

มองไปบนฟ้าไม่มีแม้แสงจันทร์

แล้วเจ้าดวงอาทิตย์

แค่เพียงอึดใจ

สาดแสงทองส่อง

ให้ฉันเห็นตอนเช้า

ช่างแสนสบายใจ

ปลดปล่อยเอาความกลัวทิ้งไป

แค่ให้เวลาเปลี่ยน