ตามน้อง

ตามน้อง - ชาย เมืองสิงห์

Written by：Anonymous

สุริยน ย่ำสนธยา

เอ๋ย กาจะกลับคืนรัง

คิดถึงคู่ที่เคยอยู่กิน

คิดถึงถิ่น แห่งความหลัง

คิดถึงนาง ที่เคยกอด

เราเคยพร่ำพรอด

เคยยอกเย้า

ป่านฉะนี้ แม่นงเยาว์

และแม่จะคิดถึงเรา

หรือเปล่าเอ๋ย

ป่านฉะนี้ แม่นงเยาว์

และแม่จะคิดถึงเรา

หรือเปล่าเอ๋ย

เอ๋ยโอ่ละหน่ายหน่อยเอ๋ย

จะเอ่ยความไปตามทำนอง

ถึงแม่เนื้อทอง น้องทรามเชย

คิดถึงเนื้ออุ่นที่เคยหนุนตัก

คิดถึงน้องรัก

ร่วมเคียงเขนย

คิดถึงน้ำพริก บนถ้วยเก่า

คิดถึงตัวเจ้า เมื่อก่อนเคย

คิดถึงแก้วตา แม่งามชื่น

กลัวจะเป็นอื่น ไปเสียเลย

ขอบอกตามตรง

นะแม่กลิ่นดอกเตย

อย่าลืมคู่เคย ที่อิงแอบกัน

เมื่อคืนก่อน

ละเจ้ายังอ้อนออดพี่

กระซิบกระซี้ อย่างสุขสันต์

แต่มาบัดนี้เจ้ามีคู่อื่น

ให้พี่ขมขื่น ทุกคืนวัน

โอ้เจ้าดอก เอย

ละเออเอิงเออเอย

ละโอ้เจ้าดอก ว่ารักเร้

เจ้ามาถ่ายเท แล้วเหหัน

หรือเห็นว่าเขานั้นรูปหล่อ

พะเน้าพะนอ แม่แจ่มจันทร์

เขาเจือน้ำผึ้ง หรือโปรยยาหอม

แล้วแม่พยอมจึงเชื่อมั่น

เจ้าไม่รู้หรอก แม่แจ่มจิต

ละว่ามันคือยาพิษ อยู่ในขัน

หลงเห็นกงจักร เป็นดอกบัว

เจ้าจะหมองมัว ชั่วชีวัน

ถ้าเขารักใคร่ คงได้สู่ขอ

และต่อแม่และพ่อ

อย่างชายชาญ

แต่เจ้าหลงผิด กลับคิดว่าดี

จึงหอบผ้าหนี ไม่มีเดียจฉันท์

เจ้าลืมลูกทุ่ง ที่มุ่งใจซื่อ

จนคนเขาลือ ไปทั่วบางมัน

ข้าเที่ยวตามหา เอ็งทั่วบางกอก

รีบกลับบ้านนอกเถิดจอมขวัญ

ถ้าไม่รังเกียจ หรือว่าเดียจฉันท์

รู้แล้วแจ่มจันทร์

รีบกลับบางมันเอย

ถ้าไม่รังเกียจ หรือว่าเดียจฉันท์

รู้แล้วแจ่มจันทร์ รีบกลับมาเอย

เอ๋ย โอ่ละหน่ายหน่อยเอ๋ย