ดอกลำดวน

ดอกลำดวน - มอส ขจรจารุกุล

Lyrics by：ปิ๊ก ขจรจารุกุล

Composed by：ปิ๊ก ขจรจารุกุล

หอมกลิ่นดอกลำดวนคืนเดือนหงาย

ในค่ำคืนจันทร์ฉายสว่างไหว

เห็นนัยน์ตาเธอชัดกว่าคืนไหน

สีน้ำตาล

ผมเธอปลิวสยายเมื่อลมพัด

หน้าช่างงามดั่งฝันติดตรึงตรา

ขอมองดูเจ้าเอ่ยแม่นางฟ้า

สวยหนักหนา

แต่สายฝนโปรยกรู่พัด

ความเปลี่ยวเหงา

โถมให้ใจเศร้าเฉาดอกลำดวน

ร่วงโรยลาปลิวลับ

เกินกลับตัวลึกเกินหยั่ง

ระทมขื่นขมกลิ่นดอกลำดวน

นัยน์ตาเธอช่างยวน

เคล้าตามตรึงติดดั่งความฝัน

แรกดอมดมรักเธอช่างหวาน

ไยปลายทรมานช้ำตรอมตรม

เกินกว่าจะหลุดพ้น

วะโอ

วะโอ

แม่ดอกลำดวน

แม่ดอกลำดวน

ให้กายานั้นแหลกไป

พลันดับสลายลงปฐพี

ฝังหัวใจรักเจ้ากรรม

เอามันไปฝั่งลึกธรณี

ไม่เสื่อมคลายแม้ความตาย

จะพรากบุปผาไปจากใจนี้ฮือ

จะร่ายมนตร์และเสกกล

อัญเชิญคาถาพาเธอมา

ให้วิญญาณนั้นดับสลาย

แม้กูต้องตายก็ยอมพลี

ให้ได้เคียงคู่กันลิขิตสวรค์ไม่อาจจะรั้ง

พรากเธอจากฉันไปจากชาตินี้

ระทมขื่นขมกลิ่นดอกลำดวน

นัยน์ตาเธอช่างยวน

เคล้าตามตรึงติดดั่งความฝัน

แรกดอมดมรักเธอช่างหวาน

ไยปลายทรมานช้ำตรอมตรม

เกินกว่าจะหลุดพ้น

วะโอ

ระทมขื่นขมกลิ่นดอกลำดวน

นัยน์ตาเธอช่างยวน

เคล้าตามตรึงติดดั่งความฝัน

แรกดอมดมรักเธอช่างหวาน

ไยปลายทรมานช้ำตรอมตรม

เกินกว่าจะหลุดพ้น

วะโอ

วะโอ

แม่ดอกลำดวน